Hello Ibrahim
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. At coluit ipse amicitias. Duo Reges: constructio interrete. At enim hic etiam dolore. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non liceat Catoni?
Erat enim Polemonis.
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Quid iudicant sensus?
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Quid Zeno?
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Quid de Pythagora?
Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Peccata paria.
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Paria sunt igitur.
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Cur id non ita fit? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sed ille, ut dixi, vitiose. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Peccata autem partim esse tolerabilia, partim nullo modo, propterea quod alia peccata plures, alia pauciores quasi numeros officii praeterirent. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Si longus, levis. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.